Een natuurramp, of beter gezegd, meerdere rampen achter elkaar, bij ons in de buurt. Wat doe je dan? Het nieuws blijven volgen en gewoon doorgaan met je leven? Of probeer je toch iets te doen, ook al kun je niet iedereen helpen? De nood was en is voor velen nog steeds hoog, maar we hebben onze handen uit de mouwen mogen steken, ieder op onze eigen manier. Peter en ik mochten een collega met haar dochters ophalen uit een zwaar overstroomd gebied en ze onderdak bieden in de Schuilplaats. Peter en Chester, samen met een aantal meisjes en collega’s van de Schuilplaats, mochten helpen het huis van een collega leeg te halen van alle meubilair en spullen die de overstroming niet overleefd hadden. En daarna heeft Peter met zijn vriend nieuwe deuren geplaatst in het huis van die collega. Ik had de eer om het verhaal van onze collega’s te delen, waardoor vele lieve mensen geld hebben gedoneerd, waardoor onze collega’s de spullen die vergaan waren konden vervangen en hun huis weer leefbaar konden maken. Ook heeft Peter met een grote groep mensen in een kleine buurt geholpen. Zij hebben grind gestort en verspreid, omdat die buurt last bleef houden van de modderlaag. Nu kunnen ze weer gewoon van a naar b.
Het is maar een druppel op de gloeiende plaat en zovelen hebben we niet kunnen helpen, maar we zijn dankbaar dat we dit mochten en konden doen. En we zijn enorm dankbaar dat ons persoonlijk die overstromingen bespaard zijn gebleven. Je realiseert je dat je het goed hebt en daar dankbaar voor bent, maar ook dat dit vandaag op morgen ineens voorbij kan zijn.