Daar zit je dan midden tussen zo’n 30 meisjes die wonen in De Schuilplaats. Alle staf (15 vrouwen en 1 man) die er werkzaam zijn samen met hun mannen en kinderen en ook veel jonge vrouwen die ooit in De Schuilplaats woonden, en die nu zelfstandig wonen, getrouwd zijn en al kinderen hebben. Als één grote familie bij elkaar! Iedereen is blij en heeft lol, er wordt gedanst en gelachen dat het een lieve lust is. Het is voor velen een thuis komen en weerzien van mensen die hun dierbaar zijn. Mijn gedachten gingen naar Christine die al deze meisjes/vrouwen met open armen ontvangen heeft in De Schuilplaats. Ze heeft ze een thuis gegeven en een kans op herstel en weer hoop op een goede toekomst. Wat een voorrecht om dan iedereen zo te zien en tot in het diepst van mijn wezen te mogen voelen dat De Schuilplaats echt een groot verschil maakt voor vele meisjes en al gemaakt heeft voor al deze jonge vrouwen die nu een leven vol van hoop leven. Nog dieper gaat het gevoel als ik besef dat dit niet iets is waar ik alleen maar naar kijk, maar waar ik samen met mijn man en kinderen een onderdeel van mag zijn. Wij mogen zien en ervaren wat een verandering deze meisjes meemaken vanaf het moment als ze eenmaal aankomen in De Schuilplaats en als ze hier een poosje wonen. Eerst zie je een vogeltje wat zich vernederd, verslagen, mishandeld en verscheurd voelt, bang voor wat iedereen met hen zal doen, totdat ze beseffen en letterlijk ervaren dat ze in De Schuilplaats mogen zijn wie ze zijn en zonder angst hoeven te leven, dat ze rechten hebben en dat ze waarde hebben.

Dit is nog eens kerst vieren!