Op 1 juni jl kreeg mijn (Tatjana) vader een hersenbloeding en werd opgenomen in het ziekenhuis. Mijn vader was al een paar jaar aan het dementeren en vond verandering heel erg lastig, daar raakte hij van in de war. Dit gebeurde ook in het ziekenhuis. Na de eerste nacht smeekten de verpleegkundigen om iemand van de familie 24/7 bij papa te laten zijn om te voorkomen dat hij niet weer met de lift naar beneden zou gaan. Dit namen mijn moeder, broers en zus op zich en ook Nathan zorgde voor zijn opa. Papa had een enorm versleten enkel en kon alleen nog een beetje fatsoenlijk lopen als hij zijn aangepaste schoenen aan had, maar ja die heb hij niet aan in het ziekenhuisbed. Vroeg in de ochtend op 5 juni is mijn vader zijn bed uitgegaan, met de wacht nog slapende. Hij is zonder rollator naar de gang gelopen en daar gevallen, hierbij brak hij zijn heup. Alsof het allemaal nog niet genoeg was geweest in de afgelopen maanden. Na overleg met meerdere artsen is vanwege mijn vaders algehele situatie besloten om niet te opereren, wat inhield dat mijn vader niet lang meer te leven had. Wow, dit is harde realiteit, zeker als je dan in Thailand zit en je vader en je moeder, broers en zus in Nederland zijn.

Chester en ik besloten om naar Nederland te gaan. We hebben snel tickets geboekt en konden op 9 juni vliegen. Papa werd voor zijn laatste periode op die dag naar huis gebracht. Op 10 juni kwamen we aan. Ik was blij dat mijn vader nog aanspreekbaar was en wist wie wij waren, maar oohh wat zag hij er fragiel uit. Chester had zijn opa al 2 jaar niet gezien en was ook erg dankbaar dat hij opa nog in leven zag en mocht helpen in de zorg voor opa. Ondertussen probeerden Peter en Pim ook naar Nederland te komen, maar de visumaanvraag voor Pim nam meer tijd in dan gehoopt. Eindelijk mochten ze gaan, maar toen zij halverwege waren overleed mijn vader, zij waren te laat. Maar gelukkig waren ze er die dag wel en zijn ze bij ons geweest tijdens de rest van het hele proces. Samen met mijn moeder, broers en zus hebben we de begrafenis voorbereid. De voorvanger hielp ons ook waar hij kon. We hebben echt op een hele mooie, persoonlijke manier afscheid kunnen nemen van mijn vader. Wat had het mooi geweest als hij er zelf bij had kunnen zijn. Chester heeft een hele mooie website gemaakt over zijn opa, als je meer wilt weten over mijn vaders leven of de rouwdienst wil zien kijk dan op: https://bert.vantongeren.eu/

Ik ben dankbaar voor wie mijn vader was, dankbaar voor de liefde die hij niet alleen aan ons, maar aan zoveel anderen heeft mogen uitdragen, voor zijn liefde voor mijn moeder, hij ging echt door het vuur voor haar en adoreerde haar, wat een voorbeeld is hij voor ons geweest. Lieve papa ik mis je!