We stonden op het punt van vertrek van een drie daagse vakantie met de meisjes en de staf van de Schuilplaats dat Peter en ik bericht kregen dat ons nichtje ziek was geworden. Zij was in het zuiden van Thailand alleen aan het backpacken. Ze omschrijft haar ziek zijn als griep met pijn in haar lijf. Wij waren meteen bang voor iets anders en raadden haar aan om een dokter te bezoeken. Dit deed ze en na bloedonderzoek bleek dat het niet ging om een griepje, maar om knokkelkoorts ook wel Dengue genoemd. Ze werd steeds zieker en op zaterdag werd ze opgenomen in het ziekenhuis op het eiland Koh Tao. Toen wij dit hoorden besloten wij dat Tatjana naar haar toe zou gaan om haar bij te staan, want het verloop kan heel heftig zijn en alleen zijn is dan niet fijn. Dus onze privé boekingskantoor hebben we toen in werking gezet. Chester is meteen aan de slag gegaan om mij zo snel mogelijk naar Koh Tao te krijgen. Wel was het zo dat Peter en ik eerst even vanuit Lampang terug moesten komen van onze trip met de Schuilplaats, dit was nog ruim 3 uur rijden. Chester had het zo kunnen regelen dat ik diezelfde middag nog om 15:00 uur kon vliegen naar Bangkok en dan door naar Chumphon. Wij hadden precies een half uur de tijd om thuis om te pakken en weer snel door te gaan naar het vliegveld, waarna bleek dat mijn vlucht flinke vertraging had opgelopen. Dus al het gehaast voor niets. Al na een paar uur werd besloten dat ons nichtje beter af zou zijn in een ziekenhuis op Koh Samui en dus werd ze overgeplaatst, helaas was toen mijn reis al geboekt. Dit zou betekenen dat ik verder moest varen vanaf Chumphon de volgende dag dan gepland, maar dat was geen probleem. Ik zag er naar uit om te varen en zo nog 3 andere eilanden aan te doen en snel foto’s van te kunnen maken. Nou die foto’s zijn niet gelukt of beter gezegd die heb ik nooit genomen, want ik was ontzettend zeeziek en heb vreselijk over moeten geven.
Eenmaal in het ziekenhuis op Koh Samui moest ik eerst bijkomen, want anders zou ik degene zijn die hulp nodig had en dat was niet de bedoeling van mijn reis.
Ons nichtje was heel blij mij te zien en ik was blij dat ik er voor haar kon zijn. Ik kan je wel zeggen dat Dengue echt naar kan zijn en vele stadia kent, dan denk je dat je de goede kant opgaat en dan is er weer een ander symptoom wat niet grappig is. Hoge koorts, lage bloedplaatjes, vlekken met jeuk, verminderd zicht aan de ogen, pijnlijke knokkels door je hele lijf, etc. Dit wens je niemand toe!
Ik had verwacht dat ik alleen maar in het ziekenhuis zou zijn en verder niets van het eiland zou zien, maar op het laatst kwam er nog een verrassing. Mijn nichtje zou met mij mee naar huis komen om daar aan te sterken en we wilden graag via Chiang Mai vliegen, maar we moesten een dag wachten na ontslag uit het ziekenhuis, dus had mijn nichtje een guesthouse geboekt om de nacht door te kunnen brengen. Dit was pal aan het strand, echt we liepen het huisje uit en nog geen 20 stappen verder liepen we het strand op. Wat was het mooi daar en wat was het heerlijk zeewater om in te zwemmen. Ook heb ik nog een heerlijke strandwandeling vroeg in de ochtend kunnen maken, vlak voor vertrek. Wat een cadeau!
Nu maar hopen dat ze snel weer op krachten komt en volledig zal herstellen.
