Vlak voordat we van Thailand naar Nederland zouden reizen werden de problemen met het water uit de waterbron steeds erger. De meisjes en de staf kregen jeuk van het rode, roestkleurige water. De bron gaf geen schoon water meer en moest vervangen worden. Dat wil zeggen dat er een nieuwe bron geslagen/geboord moest worden. Gelukkig lukte dit in de laatste week dat wij in Thailand waren. We waren superblij en ook de staf en de meisjes waren blij. De blijdschap duurde alleen niet lang, want al snel bleek dat er iets mis was. Dit kon niet meer opgelost worden voordat wij vertrokken, waardoor Chester Peter zijn taak overnam. Op een gegeven moment was er zelfs helemaal geen water meer. Het heeft al met al heel wat voeten in de aarde gehad voordat het probleem opgelost was. Er moest zelfs NOG een nieuwe bron geboord worden en toen was het pas echt opgelost. Wat is water toch belangrijk in het leven, daar kom je pas achter als je zonder komt te zitten.
Het was voor Peter een verschrikkelijke tijd, want hij kon niets doen door de afstand. Via videocall gaf hij instructies en informatie door en werd hij op de hoogte gehouden. Het liefst had hij de eerstvolgende vlucht naar huis genomen om er zelf bij te zijn. Loslaten is niet zijn sterkste kant. 😊