Dinsdag kwamen de verhuizers de boel inpakken, zelf waren we nog bezig de laatste dingen uit te zoeken die niet mee hoeven naar Thailand. Toen we aan het eind van de dag keken, zagen we alleen maar dozen en pakketten staan, “je zag door de dozen het huis niet meer”. ’s Avonds checken we toch nog even de mail, ja bericht uit Thailand, het ging over de verhuizing, we hadden het verkeerde visum schreven ze. We konden wel naar Thailand maar de spullen konden het land niet in!? Ja, wat nu? Het verhuisbedrijf gebeld en gevraagd wat we hier mee aan moesten. De contactpersoon met Thailand meldde dat er een fout was gemaakt en dat onze spullen gewoon naar binnen zouden komen. Je denkt op dat moment echt van zullen we wel verder gaan!. Natuurlijk, we hadden A gezegd, nu zouden we ook B zeggen.
Woensdag stonden de verhuizers al weer vroeg op de stoep en ging het inpakken rustig aan gewoon door, maar toen het bijna donker was, was niet alles ingepakt en de volgende dag zou de container al komen.
Zij zeiden: “Niet druk over maken, komt allemaal goed.” Wij dachten: “Kan hij makkelijk zeggen, mijn spullen gaan morgen op transport.” De volgende dag kwamen de verhuizers met 3 man en gingen ze de laatste dingen inpakken. Toen om 11:30 uur de container kwam, was het nog maar de vraag of deze wel bij ons in de straat kon komen. En ja hoor het heeft even tijd gekost maar dan heb je ook wel wat voor je deur staan. De volgende 5 uur hebben ze nodig gehad om alle spullen uit het huis in de container te laden.
Vrijdagochtend gingen we de laatste dingen uit het huis halen en weg brengen, en als je dan door je huis loopt is het toch wel even raar hoor, zo leeg en kaal. Toen gingen we naar Peter zijn werk en hebben we een kerstlunch gehad, en werd er afscheid genomen van de collega’s.Daarna vlug naar het huis want de nieuwe bewoners zouden komen kijken of alles in orde was voordat we naar de notaris gingen om te tekenen. We kregen als toegift, “zo vlak voor de kerst kon dat er ook nog wel bij” te horen dat de verzekering die we voor onze ziektekosten hadden afgesloten, niet in orde was en dat er bepaalde dingen zouden worden uitgesloten, ja wat nu? bellen maar weer en hopen dat we nog iemand te pakken konden krijgen om ons verder te helpen. Dit lukte op zaterdag gelukkig nog, dat betekende dat we tijdens onze kerstdagen papieren moeten invullen en zorgen dat deze de woensdag na de kerst bij de verzekering zouden liggen zodat we toch nog verzekerd naar Thailand konden gaan.
Het was zover, we moesten afscheid nemen, zaterdag was er een receptie die door velen is bezocht. Zondag hadden we de afscheidsdienst waar we werden uitgezegend, ook hier waren heel veel mensen die ons een zegen wilden meegeven. Op zo’n moment weet je gewoon dat het goed is wat we gaan doen, daar in Thailand. Om 17:30 moesten we op schiphol zijn met onze bagage, onze beide ouders brachten ons weg, dit was heel fijn. Toen we de tickets hadden en onze bagage door was, moesten we wachten op de dingen die gaan komen, zoals vrienden en familieleden die ons nog kwamen uitzwaaien, ook onze TFC was er om ons gedag te zeggen, “de mensen die voor ons heel veel werk hebben verzet voordat we op weg konden gaan”. Toen gingen we door de poortjes bij de douane, (er mocht helaas geen foto van gemaakt worden [Edit Admin: Maar Rwin heeft er wel een paar:-) Niet van allen tegelijk maar toch… ]) en daar stonden we dan met ons gezin , en werden we ons er van bewust dat dit het nu is om als zendeling Nederland te verlaten om een nieuw leven ergens anders te beginnen.
Eenmaal in het vliegtuig kregen we te horen dat we iets later zouden vertrekken, dit ivm de bomaanslag die in Bangkok had plaatsgevonden. De piloot wilde geen risico nemen en nam extra brandstof mee zodat als het niet veilig was hij kon uitwijken naar een ander vliegveld. Om 00:00 uur Nederlandse tijd krijgen we Champagne om het nieuwe jaar in te luiden. We konden veilig in Bangkok landen en moesten 5 uur wachten op de volgende vlucht. Toen we aankwamen in Chiang Rai wachtte er een hele groep ons op om ons welkom te heten. Ook de meisjes van Baan Phak Phing waren er, evenals de directeur van de school waar de jongens heen zullen gaan was er bij.
