Al om 08.00 uur zijn we in het ziekenhuis, want we gaan de laatste prik halen van de serie Hepatitis B en we willen de dokter een vraag stellen. Als we in het ziekenhuis aankomen moeten we ons eerst melden en dan mogen we verder naar binnen. Vervolgens meld je je bij de desbetreffende assistente en wacht je op de dokter. Hier wordt je gewogen en dat is spectaculair, want wij westerners wegen veel zwaarder dan de algemene Thai. Bloeddruk wordt ook gemeten van de volwassenen en die waren goed tot zelfs mooi laag. Om 09.30 uur kwam de dokter eindelijk binnen en mochten wij al snel naar binnen. Alle papieren werden nagekeken en ze ontdekte dat wij niet waren ingeënt tegen tuberculose. Dit is hier wel echt nodig, want 5% van de populatie heeft hier TBC. OK doen we er ook meteen bij.
Dan stellen we nog even onze vraag:” Bij wie kunnen wij een gezondheidsverklaring krijgen om een rijbewijs te mogen halen? En, wie kan ons helpen met het invullen van een gezondheidsverklaring voor de organisatie waar we mee gaan werken? Het antwoord luidde:” Oh dat kan ik voor jullie doen, vandaag of elke andere dag, wat willen jullie?” Oh, ja ehm, zullen we dat dan maar meteen doen? Toen wisten we nog niet wat dat inhield en hoe lang dat zou gaan duren!!! De dokter begint met ons globaal te controleren, ogen hart, longen, buik etc.
Omdat het bloed en urine onderzoek een uur duurt gingen we eerst bloedprikken en in een mini potje plassen. De kinderen hebben altijd overal bekijks en dus ook hier. Men wil ook altijd graag aan ze zitten en dat stellen ze niet altijd op prijs. Volgens mij vind men westerners zo interessant dat ze ons blanke bloed ook nog extra onderzoeken!! Klaar, dus weer terug naar de zuster van de dokter. Hier werden we door iemand het hele ziekenhuis doorgebracht, naar boven toe, naar de verloskamers!!!! Wat moeten we daar nu doen, ik ben niet zwanger hoor? Toch moesten we daarheen voor een TBC vaccinatie. Voor we het wisten had de zuster Nathan al meegenomen naar binnen en zei ze kortweg dat hij alleen moest!!! Daar sta je dan, Nathan die prikken niet geweldig vindt doordat hij in zijn leven al genoeg geprikt is, was weg achter de deur en wij mochten niet mee. De man heeft zich kranig gedragen en had zichzelf voorgenomen niet naar de naald te kijken en heeft zich geconcentreerd op iets anders. Jeremy wilde eigenlijk niet alleen, maar ging toen toch maar en dat ging ook goed, terwijl het geen leuke prik is, dat weet ik nu ook uit ervaring. Chester dacht, bekijk het maar, mam je moet mee anders ga ik niet. Ik geef hem geen ongelijk, ik was er liever bij alle drie bij geweest, dus ik nam mijn kans om de zuster over te halen en voor de zuster het wist stond ik al binnen!!! Toen Chester de prik kreeg had ik zoiets van, mooi en nu wegwezen dit hoef ik niet, maar ja ik dacht dat kan ik niet maken, drie dappere mannen voor mij en ik zal weglopen. Dus ook ik heb de injectie gekregen en Peter natuurlijk ook, de held.
Toen weer naar beneden, daar mochten we betalen en de Hepatitis B vaccins ophalen, hier vergaten ze Peter en mijn vaccins en kon ik daar achterheen, terwijl Peter met de kinderen vast ging prikken. Uiteindelijk alles goed en dus ook wij geprikt. Tja en dan …… weer wachten op iemand die ons ophaalt voor een gehoortest. Peter zo doof als een otter en ik prima, hi hi nee hoor alles was voldoende, maar voordat zo’n uitslag op papier staat en je weer terug kan naar de dokter?????
Weer beneden sluiten we achteraan in de rij en wachten we weer. Gelukkig heeft de dokter de papieren klaar en neemt ze met ons de uitslagen door en checkt ze onze papieren en kunnen we gaan. Ja dat dachten we, nu moesten we de doktersrekening nog betalen en dus weer naar de kassa toe.
Al met al hadden we GEEN koffie op en smachten we naar wat eten, want 5 uur later waren we pas weer thuis. MAAR we hadden wel de prikken en zelfs 1 extra en de 2 formulieren die we nodig hebben voor ons rijbewijs en het werk.