Hallo Meelevende mensen,
Hierbij een teken van bruisend leven vanuit Thailand.
Op dit moment zitten wij middenin het Thaise nieuwjaarsfeest en dat betekent water, water en nog eens water. Iedereen maakt elkaar nat met emmers water tegelijk, overal waar je komt. Loop je over straat, zit je in de auto met je dakje open, op de motorfiets of zit je achterin de open bak van een auto, je wordt kleddernat. Soms gebruikt men zelfs ijswater/blokjes of meel om over je heen te gooien. Erg leuk dus. Jeremy en Nathan zijn met een hele groep meiden van de Schuilplaats en met Christine naar de stad geweest om het waterfeest te vieren, ze hebben het enorm naar hun zin gehad.
De jongens hebben net 2 weken vakantie gehad en 1 van ons was steeds bij hen, want de oppas heeft ander werk gekregen. Het is heerlijk om zelf weer voor de kinderen te zorgen, maar het vergt wel wat improvisatie met de opleiding erbij. We hebben een oplossing en dat is erg fijn, 1 van ons mag de lessen later op band volgen, waardoor we toch alle lesstof krijgen en Peter en ik wisselen onze opleiding en de zorg voor de kids af. Maar goed de jongens hadden huiswerk mee omdat ze anders 4 weken school missen en wij hebben dus in de ochtenden de jongens begeleid met hun werk. Verder zijn we nog een keer gaan zwemmen en hebben het bad in de tuin opgezet en vooral spelletjes gedaan.
Vrijdag hadden we net alles buiten schoongemaakt onder de afdaken en daarna hadden we dikke hagelstenen, onweer en windstoten. Hier was geen afdak tegen bestand, want het kwam er gewoon onder door tot binnen aan toe. De regen was zo hevig dat de goten het niet aan konden. Binnen een kwartier was het weer over, maar de sporen zijn geweldig; omgevallen bomen, daken beschadigd, wateroverlast, dingen weggewaaid, en alles vooral erg vies etc. Wij zijn er aardig goed vanaf gekomen, maar om ons heen was het best heftig. Christine zei dat, in de tijd dat zij hier woont en dat is al 20 jaar, dit nog niet gebeurt is, dus dat zegt wel wat. Ze belde ons op, nadat ze zelf puin geruimd had, om te vragen hoe wij er vanaf gekomen waren. Wij hadden ook binnen water en dat komt omdat ze hier de ramen niet afkitten, dus het komt er gewoon doorheen!!! Dus lang leve Thailand.
Vanaf dinsdag zijn wij weer op stage voor 11 dagen. We weten alleen de provincie waar we heen gaan en de rest is nog een verrassing. Hier horen jullie later natuurlijk meer over. Dit is ook de reden waarom de jongens de volgende 2 weken niet naar school zullen gaan, want zij gaan met ons mee.
We gaan naar de plaats Lampang met de gelijknamige provincie. Lampang wordt ook wel Nakhon genoemd.
