Een van de meeste vragen die we krijgen van mensen die met ons in aanraking komen persoonlijk of via de site is deze: “Hoe komen de meisjes bij jullie terecht?”

Eén ding is heel belangrijk om te weten namelijk dat wij alleen die kinderen opnemen die nergens anders meer een veilige plaats hebben. Of waar de hele familie de dupe is geworden over “het schandaal” in een dorp. Vooral als er belangrijke mensen van het dorp bij betrokken zijn dan is het vaak heel moeilijk om daar te blijven wonen. Ze hebben een etiketje gekregen en soms denken mensen, dat ze deze dingen gewoon kunnen doen, omdat anderen die weg al gegaan zijn en de familie heeft geen aangifte durven doen. Ze worden dan een gemakkelijke prooi.

Wij zijn als huis “De Schuilplaats” geregistreerd (onder de Thaise naam) hier in Thailand onder de “Ministry of Social Development and Human Security”. Zij kennen ons hier goed en weten ook welke doelgroep we hebben. Onder hun toezicht zijn er verschillende crisisopvang huizen gekomen in onze provincie en ook in de provincies om ons heen. Maar daar kunnen de kinderen maar 3 maanden verblijven, totdat er een oplossing gevonden wordt. Een aantal van die huizen neemt dan contact met ons op of wij plaats hebben.

Wij werken ook samen met het Regerings ziekenhuis waar heel vaak kinderen komen die ziektes of wonden hebben die ze alleen maar konden oplopen door seksueel misbruik.

Zij doen vervolgens onderzoek naar de thuissituatie en als blijkt dat daar niemand is die de kinderen kan opvangen of waar het kind nog steeds gevaar loopt op herhalingen van misbruik, dan bellen ze ons op. Wij blijven dan ook nauw samenwerken en zij geven ons enorm veel steun.

Al sinds onze opening in Bangkok in 1990 hebben we samengewerkt met een organisatie die opkomt voor de bescherming van de rechten van het kind. De eerste kinderen die wij in ons huis ontvingen kwamen via hen. Alles was toen nog in de kinderschoenen. Zij deden invallen in bordelen en zorgden dat de kinderen weer terug naar huis konden. Maar helaas, maanden later, vonden zij de kinderen weer terug in de bordelen. Zij gingen op zoek naar langdurige zorg en zo is de samenwerking begonnen, die ook nu nog nauw is. Samen kijken we wat we de kinderen het beste kunnen bieden. Zij doen ook veel om de wet op misbruik van kinderen goed na te leven.

Al onze medewerksters wonen in verschillende dorpen en het kan voorkomen dat zij een hulpvraag krijgen of horen van een situatie in hun dorp. Dan doen we zelf onderzoek naar de achtergrond. Het kan ook gebeuren dat scholen die iets meer weten van ons, hulp komen vragen voor een kind, waarvan ze vermoeden dat er misbruik in het spel is.

Zo komen de kinderen bij ons. Het is niet gemakkelijk, want vaak ligt er zo’n schaamte rondom dit alles dat kinderen blijven zwijgen en in stilte lijden of ze vluchten op tienerleeftijd in de alcohol of drugs.

We hopen dat er nog velen zullen komen om weer veilig op te kunnen groeien!

(met dank aan mijn collega voor het schrijven van dit stuk)